Leyla Oruc Şiirleri - Şair Leyla Oruc

Uçurumdan aşağı bırakıyorum
Eksi yönümü
Parça parça
Kan kan
Eksi yönümde
Kin var, bencillik var

Dostluğun koşulu erdemdir
Aklımız bu doğal yasayı emreder
Kendi mutluluğumuzda buna bağlıdır
İçgüdüsel
Dostluğun koşulu erdemdir
Sonsuz haz verir süreklilik

Geceyi yenip
Seherde yağan yağmurla gel
Can yarim
Öteki yanım
Kaybolan sevgimizi
Kar yağan da topla da gel

Mekan-ı şarıma gelmek istersen
Lamekân-ı darına ilmek edersin
Şah-ı velayet katında durmak dilersen
Fezasında abdala gülbenk olursun

Ziyadan tacıma yıldız takarsan

Durgun bir göl şimdi kız İçinde ne balıklar,
Ne de üstünde göl çiçeği
Yalnızca çıyanlar ve kurbağalar
Ve taş atan yaramaz çocuklar
Durgun bir göl şimdi kız

Pembe bir günün
Ak sayfasına Yazmak seni
Sabırla, sebatla Yontmak
Şiirlerin en güzeline
Bakışını gülüşünü İllede gülüşünü

Güvercin konsun pencerene ışıktan
Seversin sunsun şevkcene şaraptan
Petekte baldır kevserce beyazdan
Felekten çaldır gecede aşıktan

Güvercin anlatsın gelesin coşa

Güneş Kocaman Ateşten bir çiçek Kızıl ve gizemli Tenimi yaksa da sıcaklığı
Yinede hoşnut bedenim
Çekingen, güzelliğinden habersiz
Bal gözlü halkım gibi
Dikenlerini ağlatmadan

Hangi avcı yakalayabilir
Nihai beni?
Yok edici öfkelerimi,
İşgalci aşklarımı,
Ayartıcı ikilemlerimi,
Kir pas içinde kalmış pençelerimi...

Hayaller
Çoktan yaprak dökmeye başladı
Düşmemek için çektiği sancı nafile
Ebedi mevsim Eylül
Hayaller
Çoktan dalları kırıldı