Leyla! Ben Kays
Leyla! yaşanmış aşkların üzerindeki güzellik
Sana ancak kefen olurdu giyeceğin en güzel gelinlik
Ben sende sen iken sen bende ben idin
Ben sende Hû deyip geçmişken sen bende aşk şarabı içmiştin.
Leyla! ben Kays hani sana karşılkısız hayat adayan
Sende öyle geçmişken seni gördüğümde seni tanımayan
Yıllar geçti ömürler geçti ne sen ne ben değişmedim
Bunca yıllar yazılan kitaplar söylenen şiirler hep bendim.
Leyla! senin adın hep aşk benim adım aşıktı
Bu kadar aşkımızı dillere düşürecek ne vardı
Aşkımın mahrumeyitini çiğnenmiş hissediyorum
Ben seni kimseyle paylaşamayacak kadar çok seviyorum.
Leyla! ben Kays hani senden karşılık beklemeden seven kölen
Bir kere aşk deryasına dalıpda bir daha geri dönmeyen
Ben Kays senin yolunda kendinden vazgeçen
Sana değil seni ayağındaki bir toza dönüşmek isteyen.
Leyla! senki bana senin özünü sevdiren
Senki bana senden öte Hû dedirtiren
Gönlümün sultanı gönlümde senden üste sultan var
Unutma Leyla! ben Kays
Bizi dünyada olmasada ahirette kavuşturacak ALLAH var.
13.09.2008/11:30
Kayıt Tarihi : 13.9.2008 11:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sabahın erken satlerinde herkes evde uyurken ben yarım bıraktığım kitabımı bitirmek için uyandım. Hangi kitapmı bilirsiniz canım hepiniz İskender PALA'nın 'Babil'de Ölüm İstanbul'da Aşk' kitabını. Son 60 -70 sayfası kalmıştı. Leylamı ve benim ona kavuşmamı anlatan kitabı. Ben kimmiyim? Dedim ya Leyla! ben Kays...
TÜM YORUMLAR (1)