Leyla Şiiri - Ali Doğanay

Yapraklar döküyor, hazan oldu kalbim
Kışına dayanır mı bilmem yüreğim
Hasret dediğin bitmeli bir gün
Arayı uzatıp durma be Leyla

Her gecenin sonu gündüz değil mi
Her kışın sonu bahar değil mi
Ayrılığı kavuşturan zaman değil mi
Buz gibi güneşe direnme Leyla

Kardelen misali umudum benim
Bu kışı atlatır mı söyle be Leyla
Kar olup yağmana alıştı gönlüm
Yangınıma bir nefes üfle be Leyla

Direndim sevme diye, sözüm geçmedi
Bir türlü gönlüm senden geçmedi
Ben senin için kendimden geçtim
Gölgen bile yanımdan geçmedi Leyla

Ne Şirin’sin, ne Aslı, ne de Juliet
Nazın kime; Mecnun muyum, Kerem mi, Ferhat mı
Sevdiğimden adın gibi eminsin
Çöllere, dağlara zorlama Leyla

Yüzünde bir gün olsun tebessüm görsem
Ömrüm uzar o gün, hayat bulurum
Bir damla su bekleyen kuru gül gibiyim
Gönlüme bir damla ağla be Leyla