Leyla Şiiri - Mert Ali Bedel

Bir ahuydun, düştüm peşine
Kapıldım zülfünün sonsuz denizine
Aradım kendimi gözlerinin engin derinliğinde
Gel gör halimi, Leyla... Sensiz nasılım bu çöllerde?
Dağlarım delik deşik ama Şirin’im nerede?
Hani bu yolun sonu, vuslat nerede?
Kaçırdım; belli değil başı, sonu
Yitirdim seni bilmediğim gülüşlerde
Gel gör halimi, Leyla... Sensiz nasılım bu ellerde?

Karlar yağdı gönül bağıma
Ne üzüm var, ne de tarla
Toprak çekiyor beni en altına
Sıkıştım kaldım bu ellerde, Leyla...

Başım bir ağırlıktır oldu gövdeme
Neden taşımak zor seni kalbimde?
Nicedir gam çöker hasret vadime
Gel gör halimi, Leyla... Sensiz nasılım bu divanda?

Hastan oldum, yattım yatak döşek
Sardı beni "yorgan" denilen illet
Gönlümü eylemiyor hiçbir istek
Dayandı kalbime "sensizlik" denen kasvet
Gel gör halimi, Leyla... Sensiz ölüyüm bu dünyada

Şimdi oturur yokluğun başucumda
Gerçek imiş hasretinle yaptığın her şaka
Unutmak zormuş seni, ne âlâ
Gömülsün bu aşk, benle... kabir denen çukura
Gör ki öldüm Leyla, bir çiçekle gel başucuma.