Leyla Şiiri - Ayhan Yavuz Açıkgöz

Bir sûrun ucunda gençliğim
Ne zor bir imtihan imiş meğer
Benim
Ezber zannettiğim
Her soru Leylâ kadar zor
Her cevap alaca bulaca
İntihâra bir kelîme mânî
Bırakma
Bırakma beni Leylâ
Ya da ben düşerken
"Eyvâh" de hiç olmazsa
İzin ver çözeyim en kolayını
İzin ver bileyim
Kaç bahâra yenik düşecek kalbim
Benim düşünmeye korktuğumu
Korkmadan söylüyorsun yüzüme
Yapma
Ağlatma
Ağlatma beni Leylâ
Ya da ben ağlarken
"Ağlama" de hiç olmazsa
Bak gelip geçiyor mevsimler
Ben daha ilk kışı yaşıyorum
Bak ben ölüyorum
Bir sûrun ucunda gençliğim

Birer birer teslim oluyor gazeller
Toprağın bükülmüş beli bendedir
Ve bende'dir hür sandığım yalnızlıklar
Sıkışan göğsümde bin kelime
Evet evet
Birisi sen
Diğerleri ise
Hepiniz
Evet evet
Bütün LeylâlarGit gide çoğalan
Estikçe savuran
Yaktıkça kavuran
Vurdukça deviren
Beni benden eviren
Beni yoldan çeviren
Evet evet
Siz
Bütün Leylâlar
Kuruttunuz dalımı yaprağımı
Kastınız toprağa mı bilmem ama
Bakın işte
Birer birer teslim oluyor gazeller

Düşündüklerime bile gün yetmiyor
Bir bakmışım akşam
Bir bakmışım sen
Yüzün hep alaycı
Yüzün hep müstehzî
Zamânı kaybettim
Guguk kuşu çıldırdı diyorum
Bir bakmışım güneş de
Bir bakmışım sen de
Çıldırmış gibisiniz
Bana kalk diyorlar
Yürü diyorlar
Ye, iç, muhabbet et
Seviş diyorlar
Bana kalk diyorlar
Oturma diyorlar
Allah aşkına
Peygamber aşkına
Huseyn aşkına
Bırakın bir şeyler yapmayı
Düşündüklerime bile gün yetmiyor

07.04.2015