Avazı çıktığı kadar bağırıyor Leyla,
En masum anadan doğma tüm küfürlerin,
Kör düğümlerini çözmüşçesine,
Savurarak döküyor orta yere.
Her gün bu sese alışmış olmalıyım ki,
Yerimden kalkarken içimdeki tetiği çekiyorum,
Namlumdaki tüm kurşunları boşaltıyorum içime.
Adam yaşama sevinci içinde
Masaya anahtarlarını koydu
Bakır kâseye çiçekleri koydu
Sütünü yumurtasını koydu
Pencereden gelen ışığı koydu
Bisiklet sesini çıkrık sesini
Devamını Oku
Masaya anahtarlarını koydu
Bakır kâseye çiçekleri koydu
Sütünü yumurtasını koydu
Pencereden gelen ışığı koydu
Bisiklet sesini çıkrık sesini
Değerli şaiirim şiiirniz öykü olacak tipte okurken inanın içim sızladı yüreğinize sağlık kaleminz daim olsun tam puanımla saygılar
can bu ne kadar muhteşem bir şiirdi böyle...
Ah, böyle harcanan, hayatın dişlileri arasında un ufak olan kaç Leylâ var gözlerimizi, kulaklarımızı kapattığımız... İnsanoğlu kadar acı çeken, ve aynı zamanda gaddar olabilen mahlûk var mı acaba dünyada? Acıyan, acı çeken de biz... Acıtan da, acı veren de biz... Ne yazık...
Böyle zavallı insanlara ne yazık ki, ya gülerler, ya da ondan yararlanırlar. Oysa onları uçurumun kenarı değil, dibinden çekip alıverecek bir ele öyle ihtiyaçları vardır ki...
İnsanın vicdanını sızlatan, düşündüren, mükemmel yazılmış bir şiirdi. O kadar ince ayrıntılarıyla gözlemlenmiş ve anlatılmış ki... Tam puanımla kutluyorum.
Saygılarımla...Hâlenur Kor
Daha çok öykü şiir tadında leylanın hayatından bazan güldüren ama düşündüren bir hayat var şiirde, oldukça başarılı kurgulanmış, tebrik ederim
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta