Leyl-i Nehar Şiiri - Emin Ayverdi

Gökyüzü kapkaranlık, zifiri..
Dinliyorum yıldızların sesini
Sesleniyorum onlara
Gülümsüyorlar bana 

Ey yıldızlar
Bende tıpkı sizin gibi
Yanlız, sessiz, duygusuz..
Tüm benliğim alınmış gibi..

Ey dünya!
Nice gönülleri içine çeken yegane bir belasın sen
Fakat senden ziyade yüce ahireti isterim ben
Zira tıpkı benim gibisin
Başlangıcın ve bir sonun var senin

Ey ahiret!
Gözukmezsin lakin bilinirsin.
Herkes seni ister bunu sende bilirsin.
Peki ya seni yaratan?
Böyle güzel isen nasıldır yüce Yaradan?

Ey toprak!
Senden geldik ve sana döneceğiz.
Bu beden öldüğü vakit iyi bakasın ona
Zira ruhum yükselecektir
Göğe, gök yüzüne, arşa..

Ey gökyüzü!
Getir bize uzak diyarlardan sabâ  rüzgarını
Serinlet bizleri bu karanlık gecelerde
Zira sen nice gönülleri yedi katında barındırmaktasın

Ey rüzgar!
Sen ki;
Görünmez ama duyulur
Kokusu alınmaz ama hissedilirsin
Sen ki;
Habibullah konuşurken esmez idin

Ey güneş!
Karanlık olduğu vakit tecelli et
Görün ki görünelim.
Görün ki neşe ile dolalım.
Görün ki, görunmeyenler de görünsün
Lakin mağrurlaşma! Dön de bir bak kaynağın nedir diye! Nerden alırım bu zerafeti diye..

Ey ay!
Güneş battığında sen var ol, her daim var ol! Güneşin aydınlığıdır sana ışığını veren.
O battığında bile varıs olarak sen varsın.
Aydinlat bizleri..
Gece karanlığı ile bizleri boğmak üzere iken,
Tecelliyatın bizim rehberimiz olsun

Ey gece!
Sanmazmısın senin ardından gündüz gele?
Sanmazmısın senin karanlığın fani ola?
Sanmazmısın Bâki
her faninin karşısında üstün ola?

Ve ey yıldızlar
Döndük yine size..
Siz de her daim var olun
Var olun ki, her gördüğümde sizleri  sevdiklerimi ama aynı zamanda da yalnızlığımı hatırlayayım
Var olalım ki, var olun
Var olun ki, var olalım..

(2015)