Leyl/aya Şiiri - Ali Bülent Şafaklarağartan

ne zaman adam olacak bu hoyrat akşam üstleri
uykularıma giren kuytu kuyu başka bir alem
Leyl/a bambAŞKa!
kambur sırtımda; tanıdık, çıplak ayak izleri
her yol varıyor rüzgarlı akşamlara
Leyla buğulu fotoğraflara yansıyor
gelir mi ince bir geceden 'gel! ' desem
söz geçmiyor kundaklanmış yangınıma
anne saçlarım dağılıyor okşasana
.
.
mahçup ve çıplaktır bıyığı yeni kazınmış dudak üstleri
say ki ben, esmer çocukluklarda sümüğüm
sızılı bir yalnızlık gibi burnumdan kayıyorum
bıyığımı ararcasına Leyl/aya sesleniyorum
selam vermiyorum artık aynalara
herkesten kirliyim ve kendime küsmüşüm
anne ellerinde yunmuş bir mendil ver bana
.
.
d/ipsiz bir kuyuya nasıl sızar kabristan tütsüleri
ve nasıl sızıp kalır Leylayı düşünürken haya
dudağım Leyla`ya yanar, leyl aya
ayalar yüzümü Leyla`da ki ar,
başıma yıkılır gibi kör kuyum da kayalar
leyli bir sevdaya kendimi resmediyorum
tutuyorum kendimi dudağımda ki fırtınaya
resmen kendimi recmediyorum
anne başımı çenemden bağla bırakma Leyla`ya..