Leyli'm 4 ( Araf ) Şiiri - Murat Bekir A ...

Ey gecenin şafağında titreyen yıldız,
Gökyüzünün suskunluğunda yankılanan ses,
Kulaklarım delik deşik şimdi...
Gözlerim gözlerinin şulesinde…
Ve ben Babil’in unutulmuş kulesinde kaldım,
dilimin düğümlendiği yerde.
Her harf bir sessizlik, her cümle bir sır.

Gözlerim, bir zamanlar Prometin ateşi gibi yanan,
şimdi soğukta küle dönmüş bir alev.

Leyl'im bilmiyorsun...
Seni beklemek, zamanın içinde asılı kalmış bir ölümdür.
Seni beklemek cennetle cehennemin arasında kalmış bir bölümdür...

"Varoluş neye yarar?"
diye sorar Sokrates...

Ben de soruyorum kendi karanlığıma.
Yokluğunun içinde mi doğar anlam?
Yoksa sadece seni yitirdiğim için mi anlamsızım?
Ve neye yarar var oluşum sen olmayınca?

Leylim....
Yoksa sen mi susturdun zamanın nabzını?
Yoksa ben mi sustum kendime?

İşte İshak’ın duası gibi
sabırla bekliyorum,
Musanın duası gibi inşirah diliyorum;
Sadrımın daralmışlığına…

Leylim, kavlim sana anlaşılsın ne olur…

Kâbe’nin yanında edilmiş yitik bir yeminim var,
ve ben sadece sana dönük bir sessizlikteyim.

Leyl'im kulak ver!

Arafatta tefekkür
sefa merve arasında bir çakıl taşı
mina da sürgün edilmiş bir ruh
tevbeyi nasuhla affedilmiş,
eski bir paganın dilinde, şükür gibi
hüngür hüngür ağlayan
ağıtları günahlarını yıkayan bir kul gibi
tamamla beni
yanı başımda dur kıyama...

Ve ben ne gittiğin yerdeyim şimdi
ne de terk ettiğin yerde...

Leyl'im anlamıyorsun...
Belki de biz sadece gölgeleriz,
Platon’un mağarasından kaçamayan,
geçtiğimiz yerlerde iz bırakıp
vardığımız yerde diz kırıp
kısır bir döngünün içinde devinip duruyoruz...

Şimdi ben gölgemin içinde gölgemi arıyorum,
her aynanın içinde kendimi...

Ve şimdi, Hüseyin gibi,
Kerbela’nın tozunda yeniden bir diriliş bekliyorum,
Bir namaz gibi hüşusunu buluyor içimde umut,
Her secdede senin adını fısıldıyor kısık bir ses.

Ve Rabbim duyar biliyorum;
karanlığın içinde bir nur gibi miraca yükselen sevdamı.

Leyl'im sende duy beni!
Ben iki dünyalık inançla seni bekliyorum...

Leyl'im bil!
Bu sevda;
Kutsal metinlerde yazılı kaderim gibi,
asla bitmeyecek.
Yanaklarının ziyasında
ulvi bir nurun göz aydınlığı olacak.
Hem bu dünya sürgünümde
hem de hakikat aleminde...

Her gece Kaderin gizeminde seni arıyorum,
Varlığınla yokluğunun arasındaki o ince çizgide.
Ve her sabah,
Ölümün bile aşamadığı bir ümitle uyanıyorum.

Ve anladım ki;
Aşk, ne ölüme yenilir ne zamana,
O, varlığın en kutsal isyanıdır.

Leyl'im!
Leyl'im.
Leyl'im....