Leydi Arsenik Şiiri - Akif Kuruçay

... o yaslandığın ağacın ıssızlığı... leydi arsenik... incelikli
yapraklarıyla o akasyanın... ve tükenmez kaygılarıyla...
dalgın bir kalbe vahyedilen gözyaşı... artık yok çare kendine
bir kapan olarak yaratıldığını kabullenmekten başka...

kimbilir orada dilsiz minyatürlere dönüşmeye başlayacağım
... ah leydi arsenik... ayaların habire bir elması solurken...
korkuyla çözülürken tanrısız saçların... kendimi
ruhuna cani bir bulantı gibi salacağım...