Lethe Şiiri - Virata Fafnir

Dün gece rüyama girdin haince,
Yıldızları söndürdün nefesin ince.
Parmak uçlarınla çizdin karanlığı,
Cam buğusuna yazdın adımı

Yürü, dans et; odam sen koksun amber,
Duvarlar çiçeklensin gölgende ezber.
Yaşamak bir denizse sensiz her anım yosun,
Dalgalar çekilirken kumsalda kırık aynam tozun.

Söyle bana, gözleri hançer,
Uyandığımda neden yoksun? Sır perden geçer.
Kanat çırptı sessiz bir kuş, kâğıttan,
Rüzgâr savurdu yalnızlığı ölüm kadar katı bir an.

Küllerini serptin yastığıma sabaha dek,
Zamanı yırttın, dikişlerim tutmadı bilerek.
Alev dilinde yandı cümlelerim sessiz,
Bir haritayım sen yokken; kayıp diyarım çizgisiz.

Gecenin ipliğinde sallandı hayalet,
Tenhalık ördü bedenime bir kefen let.
Sana dokunduğum her yer paslı bir mühür,
Yokluğunla çoğalıyorum... Bir ben, bin ben: sürgün.