Leş Kokar, Üzgünüm Nietzsche

Çürüyenin salgıladığıyla yaşamak,
Ne üzücü ne ağlayış
ne bilmektir bu deşen bir farkına varış
ne kahır koku’yu sevenlerle aynı çağda olmak
değil yaşamak…
Reddin katılığı saydamlaştı.
Renge bakıp neşelenmenin sevinci kalbimize doğsa bile,
rengin altında gezinenler yok görünenler kadar
Görünenler çürümeyi yücelttiler…
Defni gecikti kierkegaard.
Üzgünüm,leş kokar
Ağlayarak söylüyorum bunu
Sonsuza dek kalıcı bu buğu.