Gözlerimin içine bakıp,
Bazen çok kırılgan oluyorsun diyorum,
Sonra, aynadan sessiz ama içinde bir çocuk gülümsemesi yansıyor yüzüme,
Yıllar önce unuttuğum bakış bu.
Bir papatya gibi beyaz ve narin.
Sonra sessizce dalıyorum uzak köşelere
Aradığım, belki tahtadan salıncaktaki huzur.
Babamın avuçlarıma bıraktığı leblebi şekerleri…
Kayıt Tarihi : 3.11.2025 20:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
En değerlisi de, aynadan görünmeyen yüzünü görebilmendir…
Maalesef!
Şimdi "Yaprak Dökümü" gibi edebi
Çocuklar Duymasın gibi mizahi değil, diziler bile,
Varsa yoksa "ÇETELER, MAFYA, ELİ SİHALI" vurdulu, kırdılı
Hatta "CASUSLUK ÖZENTİLİ"
Acemice senaryolar!
Galiba huzur
Arşa çıktı, biz baka kaldık Ata Kızı,
Hiç tekin değil bugünler, onu derim...
Tebrikler şiire..
Kesinlikle katılıyorum…
Saygı ve selamlarımla, her şeyin güzel olmasını diliyorum.
TÜM YORUMLAR (2)