...Layıkıyla... Şiiri - Sevnur Şaylan

Yaşandı bitti,demek kalıyor bazen insana…
Yaşandı,bitti…
Dündü,dünde kaldı,
Maziydi,mazide kaldı…
Üstüne ne acılar yaşandı da,
Hiçbiri o kadar acıtmadı bir daha…
Sus,dedim…
Sus gönül…
Ne yaparsan yap,kendine yapacaksın bundan sonra…
Sende kalan,kapanmayacak bir yara…
Sadece,şarkılar kanatacak seni,
Bir de,
Hatıraların saklı kaldığı sokaklar,
Islak kaldırımlar…
Aklıma geleceksin şehrinin ismini her duyduğumda,
Hayallerin gelecek sonra aklıma,
Avuntu diye sıkıştırıverdiğin avuçlarıma…
Yıldönümünü kutladık ayrılığın…
Adı konmasa da,bahsi geçmese de,
Tüm şartları oradaydı,
Ömürlük sürecek çekingen bir elvedanın…
Yıllanmış bir ateşti yürekte yanmaya mahkum…
Yıl üstüne ayları saydık bile…
Zaman,su gibi akıp giderken,
Bir yılı daha,
Bir on yılı da hatta,koyacağız üstüne…
Ve ben,bu şiiri burada bitirmeyeceğim elbette…
Susmaya mahkum,
Bırakıldığı yerde kalan,
Eli kolu bağlı bir sevdaydı bizimkisi…
Hayatta bir kez yaşanabilecek,
Bir kez bu kadar…
Ya,hiç olmadığım kadar mutlu olacaktım,
Ya da hiç yanmadığım kadar yanacaktım…
Ya koskoca bir yapım olacaktın bende,
Ya da koskoca bir yıkım…
Layıkıyla yaşandı bu büyük sevda,
Ve en çokları,
Ben,böyle yaşadım! ...