Derin bir suskunluğun başucunda soluduğum lavanta kokusuyla yeniden gömülüyorum kendime
Ne çok zaman olmuş kendimle karşılaşmayalı Görmeyeli ne çok değişmiş
Hisleri yorgun
Hisleri acıyor Kırgınlığı her zerresine ulaşmış bir beden yığını
Hayallerinin cesetlerini topluyor
kalbimden kendini sözlerinin keskin bıçağında kanatarak koparmaya yeltenişlerinden bu yana dinmiyor ruhumun kanaması..
Hislerim incinmiş, hayallerim ölümün uçurumda sallanıyordu.
Bu birazda ruhumun nefes alırken can vermesiydi..
Yüreğimin yaprak dökmüş bahçelerine hayat verenin hayallerimi nefessiz bırakması..
Hangi katil titizlenir hislerin celladı olabilmek için?
Kırılan sadece kalp miydi?
Ruhuma onun gelişiyle doldurduğum yaşama sevinci.
Yürüdüğüm yolda, indiğim merdivende, kokladığım menekşelerde,
büyüsünde kaybolduğum kızıl bir gün batımında
içtiğim çayda, uyuduğum uykuda bile olan ‘Sen’ hayalim.
O öfkeli, kırıcı sesinde yüreğinin en saf halini gördüğüm.
Gelişi Sabahın beş buçuğu,
Yüreğimin ışık görmeyen kuytularına güneş olan
Ruhumun beton tutmuş odalarına mor menekşeler açtıran sevgilim
Ey Kalbimin O gün görmemiş odasının penceresinden yüreğime sızan ışık
Şimdi içim bayram sevinci gülüşüme değen yansımanla yeniden var oluyorum
En çok sesini sevdim,
Kulağımın duyduğu en güzel melodi
Sayılı günlerde sonsuza kadar dinlemek istediğim şarkı.
Bu ağır kasvetli günlerde içime huzuru serpiştiren
Adımı duymaktan beni göklere çıkaran mutluluğun sebebi
İçimdeki fırtınaları dindiren güzü bahara çeviren Senin sesindi..
Ağrılı bir yüzleşmenin verdiği can havliyle duyduğum her seste,hissettigim her yürekte seni bulma ısrarım
Ya dönersedeki imkansızlığa kafa tutuşum Yada gidişiyle kaybettiğim kendimi bulma sancısı
Sevgili umudum , el değmemiş sayfaların tozunda neyin izlerini ararsın?
Uzaklığındaki yakınlığı imkansızlığındaki mümkünü seviyorum
Beni unutuşunun sancılı gerçeğinde güçleniyorum.
Ve sonunda Şiirlerime dokuyorum ilmek ilmek seni yokluğunun sızısında.
İçimde dolup taşan kelimeleri artık bir iç çekişte yazıyorum..
Ey Yüreği nemli gözlerinde atan adam
Bir kabullenişin sancısında ruhu kıvranıyordu
Şimdi,
Tutunduğu ses kulaklarında bir yankı
Huzur bulduğu gülüş gözlerinde bir yabancı
Kokusunu ciğerlerinde hapsetme isteği bir uçurum
Bastırdıkça seni ruhumda işgalin her saniye arttı
Yenilgim yine kendime karşı
Sonucu mağlup bir garip mücadele içinde ruhum çalkalanıyor
O düşmeye doyamadığım uçurumun müptelasıyım
Sevgimin suyunda yeşerttiğim her çiçek tomurcuklanmadan soluyor
Şimdi o tutkun olduğum sesinin yankılarında yolumu arıyorum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!