Lâmekân Yolcusu Şiiri - Ali Sungur

Gecenin koynunda suskun bir iz var,
Gölgesi yok onun; ay bile saklar.
Adımları sessiz, nefesi duman,
Bir âlem geçer ki akıl karışır.

Geceyi yırtarken yıldızdan sancı,
Açıldı göklerin yedinci halkı.
Bir adam yürüdü zamandan öte,
Ay rengi giymişti, gölgeydi şalkı.

Yedi mührü taşır kalbinde gizli,
Her biri açıldıkça dağlar çatlar.
Ne bir cin, ne melek, ne de bir beşer,
Zaman ile oynar, kaderi saptar.

Gece yarısında sustu tüm nefes,
Ay bile kaçındı ondan bir heves.
Gözleri karanlık, dili mühürlü,
Adı anılınca çatladı göğsü.

Yedi mühür vardı kalbinde saklı,
Her biri bir âlemi kana battı
Açtıkça delirdi gökyüzü, deniz,
Yıldızlar düştü, gecelere aktı.