Lam ve cim Şiiri - Seyit Cafer Arvas

İçimi nasıl anlatsam? Suskun duvara konuşuyorum.
Duyuyor mu beni?
Zamanın pençesinde, elinde, ruhunda bile siğiller.
Ben diyorum, hangi duvara konuşuyorum?
Anlıyor mu beni?

Ellerim cebine doymuş, başım kaldırımların sarkacında. Kum alevinde yanıyor, üşüyor, inceliyor kadim ruhum. Uykuyu arıyor, ilelebet uykuyu.

"Ölüm," diyor gözleri kapalı, ellerini uzatmış, uzaklıkta duran kadın ve karanfil kokuyor. Rüya sessiz ve anlamsız. Kelimeler isyan ediyor ruhumda.
Bir tufan kopuyor.

Tanıyor mu beni?
Bırakıp gidiyorsun ya, ne varsa şehir gözü yaşlı ve enkaz!
Güldüğüm esnada ölen insanlar varmış.
Acı ve binlerce kez...

Görüyor mu beni?