Lam Şiiri - Berrak Su

Suskun,
Mor bir bulantı.
Kavisinde keşvetti kendini,
Noktalarda bulduğu
Hayyamın ayak izleri.
Ateşe kavuştu, odunu oduna sürttüğünde.
Çağı yadsıdı, adsız zamanlarında.
Uzaklarına kaçmıyordu,
Rüzgardı yollayan.
Her esintide yerini buluyordu.
Konuyordu tüy hafifliğinde.
Eli tutarken geceyi,
Gözü, atılımcı düşleri kovuyordu.

Salınıyor,
Tüm yokluklarını hiçliyordu.
Hiç,
Henüz,
O an.....

Berrak Su