Gönül dağında bir lalezara bekçi olursan sen.
Ağlayarak yeşerttiğin lalede koklanan olursun.
Duygularını söyleyemediğin her sevgide sen.
Kendi kulluğunda bir garip hizmetkar olursun.
Bir Âdem'de yaşayan,fani alemdesin bilsen.
Ararsan,aşkından gizlediğin Havva'yı bulursun.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta