Anamızın kara gözlerinde
Binlerce ah duyardık
Anamız
Dert yüklü kervanlardı
Evcilik oyunlarımızda
Pencere diplerinde fesleğenlerin
Bahçede ortancaların diliydi anamız
Kınalı elleri severken
Çiçekleri yaprak yaprak
Bir sessiz sağnak olurdu
Gözlerinde gülüşler
Büyüdük
Büyüdük
Acılarla bilendik
Akşamları yol gözlerdik
Yorgun dönerdi babamız
Alnındaki çizgilerde
Umudun dilini
Namusun sesini duyardık
O susar
Biz dinlerdik
Biz susardık
Derin bir ah çekerdi hane halkı
Büyüdük
Büyüdük
Acılarla bilendik
Önce babamız gitti
Çekildi sular
Düğümlendi boğazımız
Hüznü vurdu sırtımıza
Taşıdık bir ömür
Gülüşlerimiz buruk
Sözcükler kekremsiydi gayrı
Büyüdük
Büyüdük
Acılarla bilendik
Anamız gitti sonra
Boşaldı hanemiz
Lal oldu ağzımız
Kulaklarımız sağır
Kimsesizlik çöktü omzumuza
Yandık yakıldık bir ömür
Büyüdük
Büyüdük
Acılarla bilendik
Kayıt Tarihi : 12.7.2009 23:21:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!