Lades Şiiri - Meltem Yıldız 2

Çocukluktu…
Avuçlarımız küçücük, dünyamız kocamandı.
Bir kemik kırılırdı sofrada,
bizim içimizde bir oyun başlardı:
“Lades… aklımda!”

Ne kadar saf bir söz…
Ne kadar büyük bir iddia aslında.
Unutursam yenilirdim,
tutarsam sanki büyümeyecekmişim gibi;
sanki zaman orada kalacakmış gibi…

Bir parmak dokunuşunda saklıydı gülüşümüz,
bir anlık dikkatte gizliydi bütün çocukluğumuz.
Kim bilir kaç kere unuttuk,
kaç kere “yandın!” diye güldük birbirimize…
Ve kim bilir kaç kere
asıl unutanın biz değil de zaman olduğunu fark etmedik.

Bugün büyüdük belki…
Lades kemiği yok artık avuçlarımızda,
ama bazı sözler var hâlâ
çocukluk kadar temiz,
unutmak kadar acı…

Zaman unutturmaya çalışsa da
o küçücük oyundan kalan iz
hep taşıdı beni bugüne.
Ne kadar geçse de değişmiyor:
Biri bir söz verdiğinde içimden
aynı çocuk sesi yükseliyor
Lades… aklımda.