Kuzguncuk Da Akşam Şiiri - Tülin Öztunç

Ahh canım İstanbul’um,,,
Değil her semtinin
İnsan kokan her sokağının adı gizli
Kalbimde benim

Cumbalı evlerin kapı ağzı doyumsuz sohbetlerin
Kan bağından öte candan vefalı aziz komşulukların
Her mezhepten o hayran olduğum unutulmaz insanların
Özlemi hatıralarıyla yandım yine bu gün,,

Kuzguncuk…

Bitanem ilk göz ağrım mutluluğumun efsunlu semti
Oturduğum sokaktan geçtim,,,
inleyen duygularım coşup taştı
Ve
Boğazın mavi sularına karıştı,,,

Bütün gayrimüslimlerin aralarında para toplayıp yaptırdıkları
Camiden yükselen ikindi ezanını dinledim
Tarihi semt köftecisinde oturmuş sütlaçımı kaşıklarken
Kendilerine olan aşkımı anlamış gibi koşarak geldi
Kuruldu kucağıma tekir Kedi aniden..

Yan masada oturan bir karı kocayla derin muhabbete daldım
Mihrabı olduğu gibi yerinde duran yeşil gözlü kadınla
Soylu duruşu etkileyici sesiyle kocası
Yıllar önce yaşadıkları büyük aşklarının
Hikayesini anlattılar bana
Kadın Kandilli Kız Lisesinde
Erkek Kuleli Askeri Lisede öğrenciyken,,,

Şimdi yarım asrı çoktan devirmişler
Aşkları o günlerin tazeliğini koruyordu hala
Kaçmadı gözlerimden,,,

Mutlulukla dolup taştı yüreğim,,,
Ölünceye dek oralara hep gideceğim,,,