benim ellerimi tutma sakın
Kuzeyli Kadın;
parmakların parmaklarıma ilikleniverir.
benim gözlerime bakma sakın
Kuzeyli Kadın;
gözlerin gözlerime kilitleniverir.
benim yüreğimi hissetme sakın
Kuzeyli Kadın;
o çocuk kalbin kalbime sürükleniverir.
vazgeçmişim ben aşktan ve
mor sarmaşıkların süslediği
o pembe panjurlu evden.
neyse…
yine kuzeyden güneye
ılık bir rüzgar esiyor;
üşüsem mi ısınsam mı bilemiyorum.
iyi geceler…
Ferudun Ergan
19.11.2010
Kayıt Tarihi : 22.11.2010 11:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!