Kuzeyin Soğuğunda

Kuzey Rüzgârında Bir Yalnızlık

Nefesin soğur kuzeyin sessizliğinde,
İki valiz ağır, omuzlarında yük,
Hasta kediye dokun, titrek canına,
O, senin kırılganlığın, savunmasızlığın.

Kapı kapalı, güneş saklanmış ardında,
Güven nedir, itibar nedir,
Bir hayal mi yoksa kırık bir aynanın parçası mı?
Sessizce sor içinden, duygularına kulak ver.

Fortuna’nın çarkı dönüyor gecede,
Para ve şarap arasında savrulurken,
Gerçek zenginlik nerede saklı, sor kendine,
Ruhun o derin kuyusuna dal, huzuru bul.

Adamın evi, iki oda, bir salon,
Doğu penceresinden süzülen ışık,
Birlikte pişen yemekler, sessiz dualar,
Ama arada mesafeler, görünmeyen duvarlar.

Eski ağaç kökleriyle toprağı yarar,
Sen de kök sal, sabırla, dirayetle,
Güneşi bekle, karanlıkta yürürken,
Yolun sonunda aydınlık seni çağırır.

Nehir iki kıyı, sen ve o,
Akışta buluşur, bazen uzaklaşır,
Ama su olmadan nehir olmaz,
Birlikte akan yaşam, sevginin özü.

Valizlerini sırtla, kedini kucakla,
Sahile doğru yürü, yeni bir ev hayal et,
Güneşin doğuşunda yeniden doğ,
Kendi içindeki ışığı keşfet, şifa bul.