Kuyular’da… Şiiri - Hasan Akın

Dargın bir marazın gazabıydı günahlarımız
Ben öldüm sen dirildin.
Ben öldüm sen kaldın.
Bir öfkeden arta kalan umut…
kum tanesinde büyüyen acı...
çamurların rengini çiğneyen aşk…
üflediğim soğuk yaz akşamları…
Kavgayı böldüm ve sürüdüm gönlümü,
Yara bere içinde kaldı ağrılarımız.

Dikeni kırdığımızda kanıyorduk.
Çamurluk tarlasında kaldığımızda.
Ayrıldık diye ardımıza ağladığımız
Yağmur gibi sırılsıklam kaldığımızla…
Sonbahar döküldü bacamızdan
Kirlendik diye yandığımızla…

Ayaklarımızdan vurulduk.
Seherin buğusuyla,
Çifteden döküldü saçmaların ağusu…
Düştük.

Sonra seherin buğusuyla
Yüzünü yıkadı kalbimiz.
Ağır ve yorgun kaldık…
Sustukça geçer dediğimiz…

Geçer dediğimiz geçmedi.
Suskun çığlığımız
İçimizdeki sesleri birden ele verdi.
Sen kaldın
Ben öldüm…