KUYU/KOKU Şiiri - Ay Kalabalığı

gövdesinde altı kurşunla
yatıyor o dev yılan...

öncesini bilmedikten sonra
sonrasını anlatmanın bir önemi var mı

önce aşkla yardı göğsünü yılan
ve sundu yüreğini siyah ağızlara
o ağızlar ki leş gibi kokardı
o kokudan bir tek yılanın haberi olmadı

geldiler ağızlarında pençeleriyle
ve giderken kopan parçalarla doydular
kokularını bıraktıkları kuyunun
ipiyle yılanı boğdular...

kuyuda altı adam
altısı da karanlık...

aşkı çağırırken ölüme salyalar fırlatan
paslı yüreklerine kurşunlar yığan
altı karanlık adam
yılanın zümrüt derisini soymadan
kurşunla yıkadılar içini
ve suya bıraktılar şişmesi için
derisini attı yılan
ve geçmişini
ve geleceğini
ve içindeki sonsuz aşk isteğini...

gövdesinde altı kurşunla
yatıyor o dev yılan...

damla damla akıyor yarasından
korkunun zümrüt kokusu...

7 MAYIS 2002
ANKARA