Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Hayat nelere gebe nelere şehadet eder.Farkında olmasak da su gibi akıp gidiyor işte.Saygılar üstadem.
sevgi dolu yüreğiniz daim olsun...
sevgi timsali tüm annelerin ellerinden ve ayaklarından öpüyorum....
saygılarımı gönderiyorum....
kuyular hep karanlıktır belki aydınlıktan bakıldığında...
ama kuyunun içinden bakıldığında bir pencere açılır dünyaya güneşe hayata....
önemli olan aydınlığı karanlığa çevirmek değil karanlıktan aydınlığa sevgiye bahara özleme ulaşmaktır...
selamlarımla...
Sevgi dolu bir yürekten damla damla yazıya dönüşen duygular, her cümlede yeni bir katılımla ırmak olup akmış ve denize kavuşmuş işte dolu dolu...
Bütün anneler çok mutludur şimdi:)
Kutluyorum, izninizle...
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta