bir ondort temmuz aksamıydı
ben pencere kenarında karanlık bir odada
dolunayı seyrediyordum
dolunayda seni gordum
dolunay gibi soğuk dolunay gibi yaklasılmaz vedolunay gibi vazgecilmezdin
etrafında binlerce yıldız vardı ama hepsi sana cok uzaktı
hep aranızda mesafe vardı
sonra birden gozume bir kutup yıldızı carptı
yalnızdı tek basınaydı,onun etrafındakimsecikler yoktu dolunaya bakıyordu
parlıyordu bir gunes gibi mesafeliydi
ay ile gunes arasındakı mesafe gibi
birisi buz gibi,birisi cayır cayır yanıyordu
anlayacan birbirlerine asla yaklasamazlardı
çünkü:
birisinin ustunde dolunayın soğukluğu,birisinin üstündeise gunesin ates gibi sıcaklıgı vardı yaklasamazlardı
izin vermezlerdibuna ne etrafındakı yıldızlar nede evren izin vermezdi....
hep uzaktan seyredeceklerdi birbirlerini mesafeli
soğuk ile sıcakarasındakı fark gibi
uzaktan seyredeceklerdi taki:KIYAMET KOPUNCAYA KADAR
Kayıt Tarihi : 2.5.2007 14:07:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!