Kutsallıksız Şiiri - Muzaffer Koç

Ulaşıldıkça ulaşılmazlaşan
Yapyalın bir yaşamdır
Can parçam,
Ayaklarımızı basmışız.
Hiçbir kutsallığı yok,
Ne güzel.

Soyunup eskilerimizi,
Yalanımızı, palanımızı ve paçavramızı
Yırtıp attık tarihin çöp sepetine…
Ve gömüştürdük toprak ananın
Kaysak döşüne;
Geride kalmışlarımızı
Gamımızı hamımızı ve ölen yanlarımızı...
Ama giydik tüm ayrıntıları kıymık kıymık:
Tuzunu almış deniz gibi
Kendinden emin
Olgun ve bilgin...
Coşkulu ve derin...
Sonsuzluk
Esimlenir
İç-akışımızın
Oynaşılarında.
Hiçbir kutsallığı yok,
Ne güzel.