Kutsalımız Anamız Şiiri - Özer Baba

Bizim ana, Dağ gibi duran, yel gibi esen,
Kutsal olandır, ta Asena’dan gelen.
Sütüdür yüreğe cesaret katan,
Nefesidir toprağa vatan diyen.

Ana… Bir kelime değil bu,
Bir milletin özüdür, Bayraktır, Topraktır,
Yurdun alnına düşmüş dua gibidir.

Ana vatan dedik, Anadolu dedik, Ana yurdu dedik…
Sancağın gölgesinde büyüyen her yiğidin
Kalbinde ilk çarpan isim ana değil miydi?

Peki bize ne oldu?
O mübarek isme ne oldu?
Neden dilimizde küfür, gönlümüzde bu kuraklık?
Anasını satayım diyerek başlıyoruz söze,
Oysa ana, cennet kokan bir melek,
Oysa ana, sabırla yoğrulmuş bir dua!

Bir halk,
Kendi anasına söver mi?
Kendi bacısına lanet eder mi?
Sütle yoğrulmuş bu millet
Neyle kirlendi bu kadar?

Ana değil miydi
Kırk gece uykusuz kalıp
Sana ninni söyleyen?
Dizini merhem eyleyen,
Gözyaşını yüreğine gizleyen?

O zaman söyle bana kardeşim,
Sen hangi şeytana tapdın da
Kutsalını yitirdin?
Hangi hayale kandın da
Ananı unuttun, bacını hor gördün?

Ana elini kaldırdığında,
Yalnızca dağ değil,
Kader titrer...
Bir “Amin” der ki ana,
Yedi kat gök secdeye varır.
Bir “Yavrum” der ki ana,
Kırk gece aydınlanır karanlıklar.

Ana duası: kutsaldır
Bereket olur yedi sülaleye,
Dikenler güle döner,
Yollar düz olur.
Yıkık evler şenlenir,
Yaralar kabuk bağlar.
Zindanlar umutla dolup taşar.
Ana bir kere “Rabbim” derse,
O dua, evlâdın alnına mühür olur!

Ama... Ama bir gün,
Ana gözyaşıyla susarsa,
Bir gün,
El açıp dua yerine beddua ederse...
İşte o zaman
Taşlar bile başını öne eğer!

Ana bedduası:
Toprağı yakar.
Gölgeyi soğutur.
Dostu düşmana çevirir.
Ana "Hakkımı helâl etmem!" derse,
Hiçbir mahkeme beraat veremez.
O söz yerle bir eder
Sarayları da, tahtları da!

Unutma:
Ana dua ederse yükselirsin,
Ana beddua ederse tükenirsin.
Onun gözleri,
Geceyle gündüz arasında bir terazidir.
Gülüyorsa rahmettir,
Ağlıyorsa felaketdir.

O yüzden,
Şimdi bir kez daha sor kendine:
Sen hangi sözle çıktın bu yola?
Ananın duasını mı aldın,
Yoksa bedduasını mı bıraktın ardında?

Bir millet,
Anasını unuttuğunda,
Sadece geçmişini değil,
Geleceğini de kaybeder!
Ey evlât,
Ananın gözyaşını silmeden
Hiçbir zafer kutsal değildir!

Biz Türküz!
Asena’nın soyundan,
Dağların gölgesinde doğmuş,
Yıldızlarla konuşmuş bir halkız biz.
Bizim dualarımızda ana vardı,
Bizim destanlarımızda bacı,
Şimdi ne oldu bize?
Ne oldu da
Ana kucağını unuttuk,
Asker ocağını terk ettik?

Toprak gibi sustuk belki,
Ama unutmadık!
Ana susar,
Ama bir gün konuşur!
Ve o zaman
Her kelime dağ gibi iner dilimize:

Unutma! Ana bir tanedir.
Ve bacı,
Ananın yarısıdır!
Bacıya edilen söz,
Anayı da yaralar!

Sen, bir küfür savururken
Başkasının bacısına,
Unutma ki
Senin bacını da kirletir o sözün!
Senin ananın alnındaki aklığa sıçrar o pislik!
Biz bir milletiz,
Hepimizin anası birdir,
Hepimizin bacısı birdir!

Bir anaya edilen hakaret,
Bütün anaları incitir.
Bir bacıya sıkılan öfke,
Bütün bacıların gözlerini yaşartır!

Ana birdir
Bacı birdir
Ana haktır.
Ana vatandır.
Ana kutsaldır.
Anaya sövülmez.