Kutsal Zaferin Adı Mustafa Kemal

Karanlığın en koyu anında doğdu bir ışık,
Sönmüş ocakların küllerinden yükseldi umut.
Bir millet, başı dik durmayı unuturken,
O geldi ve dedi ki: “Bağımsızlık benim karakterimdir!”

Toprak yorgun, analar yaslı,
Çocuklar suskun, türküler yaralı.
Her köyde bir çığlık, her dağda bir isyan,
Ama bir yürek vardı: Türk’ün kaderini yazan.

Ankara’nın bozkırında bir düş filizlendi,
“Milletin efendisi millettir!” diye haykırdı sesler.
O ses, yalnızca bir komutanın değil,
Bir ulusun alın yazısının yankısıydı.

Ve 30 Ağustos…
Top sesleri sustu, süngüler göğe kalktı,
Bayrak, hür rüzgârda gururla dalgalandı.
Dumlupınar’da tarih eğildi önünde,
Çünkü o gün yalnızca düşman değil,
Zincirler de kırıldı milletin bileğinde.

Atını süren bir nefer değil,
Bir milletin ruhu, iradesi, hayaliydi o.
Göğsünde ateşten iman, dilinde tek söz:
“Ya istiklâl, ya ölüm!”

Bugün biz özgürüz,
Çünkü sen vardın, Mustafa Kemal.
Toprağın üstünde dalgalanan her bayrak,
Senin gözlerindeki mavi ufkun hediyesi.

Ey sonsuzluğun askeri,
Ey tarihin en sessiz, en büyük kahramanı…
Biz, bıraktığın izden yürürken,
Her 30 Ağustos’ta yeniden doğar adın:
Mustafa Kemal Atatürk!