Kut-ül Amare Şiiri - Ali Akpınar

Asya’nın kalbinde başladı hikâyemiz
Sonra pusulanın gösterdiği bütün yönlere uzadı yolumuz
Tüm Cihana ulaşmak istiyordu kolumuz
Günlerden bir gün, bir ses duydu kulaklarımız
Çöle inen nur la nurlandı kalplerimiz
Ve ona adandı böylece ruhlarımız
Bu kez İslam için çıktı kınından kılıçlarımız
Ve bir gün Anadolu kapılarına dayandı atlarımız
Bir Cuma Sabahı başladı bu topraklardaki öykümüz
Ve Malazgirt meydanında yazıldı,
bundan böyle dudaklarda kalacak şarkımız
O gün Ne emreden bir komutan, nede emir alan bir asker vardı
O gün orada Allahtan başka bir Sulatan yoktu
Ve o cuma sabahı başladı bizim bu topraklardaki öykümüz
Çok geçmeden üç kıtayı mest eti nal seslerimiz.
Asalet ve Adalet doluydu kaplarımız
şefkat ve merhamet döküyordu
Her Nereye değdiyse ayaklarımız
Hakla batılı ayırıyordu kılıçlarımız
Çil çil kubbeler serpiyordu ordularımız
Kalp ve gönüllere yürüyordu abdallarımız
Mazluma korunak, zalime gazaptı oklarımız
Şefkatle kahramanlık, İzzetle tevazu
zıtlıklara konaktı ruhlarımız
Ebrumuz, çinimiz, tezhibimiz, hattımız
Sanattı kapı tokmaklarımız, mezar taşlarımız, su musluklarımız
Evrendi evlerimiz, anlam yüklüydü halı desenlerimiz
Huzur doluydu sokaklarımız, Zarafet akıtırdı pencerelerimiz
Her biri bir destandı savaşlarımız
Saymakla bitmezdi destanlarımız
Niğbolumuz, Kosovamız, Çanakkalemiz
Varnamız, Mohaçımız, Kanijemiz,
Dillere destan olmalı Sırp Sındığımız , Kut-ul Amaremiz
İşte bunlarla anıyor bugün bizi analar
Peki ya onlar
Ardında harabat ve virane, kan ve gözyaşı bırakanlar
Kut-ul Amare de bir kurşun sıkmadan teslim oldu
kendini yenilmez sananlar