Kusura Bakma... Şiiri - Osman Coşkun

Kusuruna baktığımız bütün kusurlar bizimdi
Yanlış kurulan bir tümceydi geceleyin yanışın
Güneş sırtından ter boşalan bir kaçkın şimdilerde
Adına bir düğüm atıp gözüne kaldırıyorum gönlümün

Şimdilerde zaman akar sular altında ıslak
Yağlı boya bir tablo oluyorsun arkadaşın fırçasında
Sanatlığının senle alakası yok sevgilerde
Ve her sanat eseri, esirimizdir şimdilerde

Sensiz kalan tüm eserlerimiz sanat oluyor
Bilmek üstü sokak arası kaldırım kenarı süsü
Yanaklarının pembeliği bile yalnızlıktan
Dudaklarım yanıyor sigaranın efkarına
Üşüyor dudakların terkisindeyim şimdilerde

Sokak lambasının sarısı saçlarını andırıyor
Gözlerinin elası menekşe morlarından kıskanç
Aklımın düş rengi bilinmeyenlerinde iddia giriyorum dilenciyle
Saygı duyuyor yalnızca hep yenilen, her sevdanın terkisi oluyorum

Ne kadar doğa harikası varsa gözlerinde masalı
Ne kadar sevda varsa sesinin harikasında saklı
Beni her yoklayışında var mıyım yok muyum
Her seferinde suyun üstüne çıkan yakamoz ben oluyorum…

Kusuruna bakmıyoruz kusurlarımızın
İşte bu yüzden sevgisine hep yenilen
Adına bir düğüm atıp geleceğine kandırılan
Güneş sırtında ağır yük taşıyan bir göçebe şimdi
Sende günaydın bende allahaısmarladık
Ela mıydı gözlerin yoksa elaya çalan bir hırsız telaşı mıydı
Bizi suyun kaldırma kuvvetine inandıran kimdi
Kimdi kusurlarımızı görmezden gelen
Şimdilerde güneş merhaba diyor sana
Bana allahaısmarladık

Güneşti aydınlığında kusurlarımızı gizleyen
Bizi ağır aksak yürek atışlarında kusurlu kılan geceydi
Giden hep dolunay oluyordu gelen hep güneş
Allahaısmarladık dostum allahaısmarladık

Gittin, sağanak ıslandık...