Küstüm Şu Aleme Şiiri - Hasan Kayaalp

Küstüm şu aleme, dert bana yoldaş oldu,
Bir tebessüm ararken, gözlerim yaşla doldu.
Ne bir dost sesi duydum, ne de sevda soludu,
Her adımım kırık şimdi, her hayalim solgunu.

Bir omuz aradım, yürek yorgunluğuma,
Sessizliğe sığındım, sözün sorgusuna.
Bir kandil söndü içimde, gece karanlığıyla,
Küsüm ben bu dünyaya, ahde vefasızlığına…

Kırgın değilim sadece, içim yavaşça sustu,
Zaman bile yaramı, saramadan durdu.
Ne umutlar yeşerdi, ne de bahar tuttu,
Bir ben kaldım dökülen, yaprak gibi uykusuzdu.

Yürüdüm dikenlerde, çıplak ayak izimle,
Her yara bir hikâye, gizli gözyaşım ile.
Küstüm şu aleme, ama en çok da kendime,
Bir kalpte kalamadım diye, her şeye değdi mi sence?