Birbirimize düşkün aşk çiçekleriydik,
Öylede kapılmıştık ki,
Öylede unutmuştuk ki zamanı,
Sulamayı unuttuk sevgimizi.
Gül kokulu geceler yaşarken,
Hiç düşünmedik günah kokan sevişmeleri.
Oysa incitiyordu tenimizi,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta