Küstüğü Kadar Şiiri - Ahmet Kırımlı

Bil ki ayrılığa dayanırım ben
Kara gözlerimin kestiği kadar
Efkarın sineme dolanır elbet
Rüzgarın bir güle estiği kadar

Gözlerin zifiri karanlığından
Dağların o gizli boranlığından
O pamuk ellerin narinliğinden
Gecenin göğsüme bastığı kadar

Dünya benle sana dar gibi geldi
Bunca cefa sana kar gibi geldi
Can almaya hakkın var gibi geldi
Celladın mahkumu astığı kadar

Ne utanma bildin ne boyun büktün
Beni yük sandın da asıl sen yüktün
Ne gelse diline o anda döktün
Dilimin karşında sustuğu kadar

Gönlümde çağlayan ırmak duruldu
Çöl kalbine akmaz artık yoruldu
İnanma desem de gönlüm darıldı
Bir gülün bülbüle küstüğü kadar...