Küskünüm Şiiri - Cemalettin Yalman

(Rahmetli Rasim Demir anısına)

Küskünüm ben size gelin kayası
Kürdoğun boğazdan saray deresi
Küskünüm ormanıboz,gücüktepe
Mahmut çayırına,Yirmekten öte
Matem tutardınız duman basınca
Güneş batıp Çaldağı’ndan aşınca
Duymaz iken kimse, feryadınızı
Yürekte hissederdim ben ahınızı
Göğsünüze koyardımda başımı
Dökerdim yerinize,ben gözyaşımı
Salardım kuzuları,al oğlakları
Dağılsın dağların diye efkarı
Akşam olupda çekilince davar
Dağlar etmesin diye, sakın ah’ı zar
Oturup burcuna kaval çalmadan
Terk etmezdim seni gözün dalmadan

Sanada küskünüm Melet ırmağı
Senki dolaşırsın yakın-ırağı
Bekledim yolunu şafaklara dek
Issız gecelerde içim çekerek
Oysa ben,nede çok severdim seni
Kahrolurdum, duyamasam sesini
Eğer birgün görseydim seni durgun
Kısılmışsa sesin benzinde solgun
Alıp avucuma sürerdim yüzüme
Ninniler söyler, yatırırdım dizime
İsyan etsen yatağını taşarak
Gelirdim teselliye köyden koşarak
Türküler söylerdim hicranla dolu
Beraber gezerdik kıvrımlı yolu
Bırakmazdım seni sakinleşmeden
Sonra yolcu edip,gözetlerdim tepeden

Sizede küskünüm Çaltepe’liler
Sizlerde de vefa kalmamış meğer
Köyümüz olmasın diye virane
Bekledik sılayı cansiperhane
Yılın altı ayı beksimet yedik
Kan kuserken bile kızılcık dedik
Mektup yazmak için vaktiniz yoksa
Bir selam yollan,akraba dosta
Kim unutulmadı, kimi sayayım
Kimi emmimizdi,kimisi dayım
Osman dayılarla Fadime yenge
Onların oğludur Nuri var yine
İbrahim dayı ki yıllarca bekci
Belgüzar enişte, çok kahır çekti

Kaç gündür yatarım mecal kalmadı
Yine akşam oldu kimse gelmedi
Ne köylüler sordu,ne yüce dağlar
Melet bile bugün birbaşka çağlar

Birtek onlar kaldı sadık ahdine
Onlarla giderim ölüm vaktine
Birkaç keçi ile birkaç da koyun
Meğerki tamamına bedelmiş köyün
Cemalettin seni Rahmet’le anar
Çoban Rasim dayı kalsın bahtiyar