Kuşburnu Şiiri - Tayyibe Atay

öküzgötü!..

çocukluğumda başka bir adı olduğunu bilmiyordum; hep öküzgötü’ydü dallarına uzanıp uzanıp yediğimiz kırmızı boncuklar!.çekirdeğinin düştüğü yerde büyüyen, baharda beyaz çiçekler açan, dikenli bir kır bitkisiydi bu!..öylesine güzeldi ki çiçekli hali; insanın kucaklayısı gelirdi!..hatta, çiçekli bir dalını koparıp sevgiliye veresi!..ne yazıkki çocukluğumuzun aşkları öyle temizdi ki; dikenli bir dalı sevgiliye uzatmayı hiç düşünmemiştik!..ancak oyunlar oynamayı akıl etmiştik sevgiliyle!..en çok da lades oyunu oynuyorduk; yenilen kişinin öpmesi üzerine!..😀nedense hep ben oluyordum yenilen ve öpmek zorunda kalıyordum sevgiliyi!..olsundu; sonuçta çocuktuk ve tertemizdik daha!..

Of yaaa!..bir öküzgötü dedim, uçup gittim çocuk zamanlara!..ne güzeldi o yıllar gerçekten!.en azından benim çocukluğumu yaşadığım yıllar!..yarım asırdan fazla zaman geçmiş aradan!..doğanın, yokluğun, yoksunluğun hamurunu mayaladığım zaman teknesi!..içinde kabaran ruhum!..hayatımı şekillendiren algılar, bilgiler, duygular, duyumlar...işte buradayım!..

işte buradayım ve öküzgötü isminin başka bir isimle becayiş yaptığını yazmaya çalışıyorum!..

kuşburnu oluyor öküzgötleri!..

işte ben bu öküzgötlerini dalından koparıp koparıp yemeyi severdim çocukluğumda...önce tüylü başçığını koparır, sonra içindeki pekmezi emerdim...böylece, hücrelerimin şeker ihtiyacı karşılanmış olurdu.
tabii ki bu iş için sonbaharı beklemek gerekirdi.

bir baktım, Eylül gelmiş!.sonbahar yani!..madem öyle,öküzgötlerini toplayıp, marmelat yapmalıyım dedim. kuşburnu marmelatı!çok da güzel oldu, yeminle!..

t.a