Kuş Olmak Şiiri - Tayyibe Atay

kuşlar da ne!.

dün, buranın pazarıydı. gerçi pazar, her yerin pazarıdır; gün Pazar olunca!.yani Cumartesi ertesi olan Pazar!.aha işte gelmişiz Pazar gününe!..hepinize hayırlı olsun Pazar gününüz!..e yani, hep Cuma günleri için mi söylenecek bu hayırlı olsun cümlesi!..öteki günler, gün değil mi?bu ayrım niyedir!. zaman dilimleri aynı olan günleri birbirinden üstün kılan akla şaşayım!..

konuyu atladım, geleyim dünkü pazara!..fiyatlar gerçekten uçmuş!.uçan fiyatlara binip gidemiyor pazardaki şeyler!..çünkü; millet alamıyor onları!.bana gelince; alıp kaçtıklarımla dolmayan pazar çantamın karnı aç kalıyor!.bu gidişle çantasız gideceğim pazar yerine!.açıkçası ölmüş olacak çantam da!.

fiyatlar uçmuş dedim ya; bir zamanlar bende uçmuştum, he valla!.ne zaman mı; elbette çocukluğumda!.iki kere uçmuştum, hiç unutmadım!.

ilki; halamın evindeki “günlük” denilen yerden yere çakıldığım uçmaydı!..bayağı yüksekti hem de!.günlüğün kenarındaki avlada sallanmak istemişti canım; tutup sallandım derken, küt aşağıya!..bereket iki ayağımın üstüne düştüm de; bir şey olmamıştı!..bu kuş halim, beş yaşlarıma falan rastlar!.demek ki kuşlar da iki ayakları üstüne basıyordu, göklerden yere indiklerinde!..ne zaman, yaşadığım bu olay aklıma düşse; eğilip ayaklarıma ve onların takılı olduğu bacaklarıma bakarım; yamuklar!..😀

ikinci uçuşum; yine halamın bahçesindeki elma ağacındandı!.yaşım yedi falandı!.üç arkadaşla birlikte, halamın bahçesindeki elma ağacına tırmandık!.çevrede kimseler yok; elmalar kırmızı kırmızı bizi çağırıyor,nasıl dayanalım ki!.bu biraz da çocuklukta yaşanan hırsız yanımızdı!.ayıpların, günahların, haramın, helalin ne olduğunu bilmediğimiz zamanlar yani!.şimdi düşünüyorum da; bunları öğrenenler bile yapıyor bizim yaptığımız hırsızlıkları!.

neyse!

her birimiz, ağaçtaki bir dala konup, alabildiğimiz elmaları ısırıp ısırıp yere attık!.tabi ki hepsini değil, beğendiğimizi yedik!.karnımız doydukça, aynen kuşlar gibi işedik!.😀açıkçası çok güzel bir maceraydı bu. uzun uzun, tadına vara vara yaşadık bu macerayı!. bittiğinde; erişemediğimiz elmalar yüzünden yere inmeye karar verdik. iki arkadaşım benden önce ağaçtan indi, ben inmeye korktum!.belli ki; ağaçtan inmenin nasıl bir iş olduğunu öğrenememiştim daha!.eee!.ağaçta da kalamazdım, açtım kollarımı elma ağacının dibine uçtum; küttt!..😀

allahtan, hiç bir şey olmamıştı yine!.sadece, biraz daha yamulmuştu bacaklarım, o kadar!..

dün, pazar yerindeki kırmızı, fiyatını görünce ürktüğüm elmaları görünce; halamın bahçesindeki elma ağacı ve bu ağaçla yaşadığım macera geldi aklıma!.

nasıl uçmuşum, nasıl da kuşmuşum meğer!..

t.a