Küs durmak Şiiri - Azem Kurt

sessizliğinde efkar nüksederken içim
ömür yürüyordu lakayt eylercesine sessiz
izlerken neslini evvel
sunu ekip viran işliyordu yarısı
oluru resmedip usuna meylettikçe
karalarındaydı ivmesi
koru ürküttükçe sevin
deminde usuldan raksediyordu
meram akıyordu köşen
baktı içli lavra esiyor
acı cezbediyordu ılımanı
vardıkça ereğine rehavet
işkilleniyordu yollarında otağ rüzgarı
can akıyor narından ısıttıkça mabedim