Kuruşlar Şiiri - Manolya Şiirleri

Yürüyorum...
Yürümek bile parayla
Nerde yolun kuytu köşesinde yürüyen
Eğik başlı görsem anlarım cepleri boş
Yürümek bile özgüven ister

Hadi diyelim ellerimde son kuruşlar
Peki ya niçin kalbim
Boş... alabildiğince hissiz, kimsesiz
Aşkta kazanmalı insan
Olmayınca cebinde parası

Ah ne olaydı
Doğsaydım yalının birinde
Şükürsüz, namazsınız
Meyhanelerin en kadim dostu
Her şeyden önemlisi mutlu

Hem fakir hem sevgisiz olur mu insan
Ölmeli o halde
Zaten ezik ruhu
Gariban... pek âlâ da aptal
Hep mi böyle olur.

Bari sen aptallık etme
Boğuyorum kendimi nasihatlerle
Olsaydı elimde bir sopa
Karşımda suretim
Babamdan yemediğim dayağı
Yedirirdim bu ahmak bedene

Ne yazık...
Ne doğdum bir yalıda
Ne pek parlak aklım
Elde yok avuçta yok
Varsın gene biz suçlu biz haklı siz.