Kar beyaz, orman beyaz gökyüzü bile beyaz
Muta nikâhı kıymış beyazla keskin ayaz.
Boyunları bükülmüş uzun boylu çamların
Belli beli ağrıyor kar altında damların.
Zıplayarak koşuyor karlarda birkaç serçe
İzi kalır mı sanır yere atınca pençe?
Rüzgâr nereye gitmiş neden bu kadar sessiz?
Çığ mı düşmüş üstüne kalmış mıdır nefessiz?
Haşmetinden utanmış bahçeyi saran duvar
Sanki pelerin olmuş üzerine yağan kar.
Saati mi bozulmuş doğmadı güneş ana
Bize hiç acımaz mı derman olaydı cana…
Doğa zevkle saklamış dünyadaki kirleri
Taşlardan uzak tuttu bu sefer şiirleri.
Bu gün belki son günüm kar giyinmiş Kürtün’de
Anıları kalbimde yeri başım üstünde.
Kayıt Tarihi : 24.10.2022 21:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!