Kurtuldum Şiiri - Hamit Atay

Kurtuldum

Kurtuldum, sonunda kendimden,
Bir zinciri kırıp, ardımda bıraktım.
İçimdeki o kısıtlayan duvarları,
Bir nefeste yıktım ve özgür oldum.

Kurtuldum, eskiden tuttuğum her bağdan,
Sonsuz bir ağırlık vardı, taşıyamadım.
O yükleri tek tek indirdim omuzlarımdan,
Ve hafifledim, her bir adımda.

Kurtuldum, o eski karanlık düşüncelerden,
Ve yıllarca içimdeki hüzünlerden.
Her hatıra, her acı, her gözyaşı,
Artık bir kenara bırakıldı, özgür oldum.

Kurtuldum, insanlardan beklediğim sevgiden,
Çünkü her zaman kaybolan, hep eksik kalandır.
Artık kendimi sevmek, en gerçek halimle,
Bir adım atmak için kimseye ihtiyaç duymadım.

Kurtuldum, köle olmadığım duygulardan,
Sonsuz bir özgürlük var içimde şimdi.
O eski korkular, o eski endişeler,
Birer sis gibi dağıldı, yerini umut aldı.

Kurtuldum, ve belki de en büyük zaferim,
Kendimi bulduğum an.
Çünkü kurtulmak, başkalarının ağırlığından değil,
Kendi zincirlerinden özgürleşmektir.

Ve şimdi, içimde bir huzur var,
Bütün karanlıklar geride kaldı.
Kurtuldum ve artık,
Kendi yolumu çizmek için,
Kimseye ihtiyacım yok.
Hamit Atay