Kürşat Gülbil Şiirleri - Şair Kürşat Gülbil

Ellerim ellerinde,
Gözlerin gözlerimde,
Bir sevda ki bu dillerine,
Meze yapma ne olur!

Dalarım hayallere,

Kaygısızım, Dünya yansın ama gelme!
Gelme ki, yaşamana bir umut kalsın.
Kahrolupta benliğini yerlere serme!
Serme ki yüzüne bakacak yüz kalsın.

Var el kapılarına unut beni gelme!

Bir tebessüm belirdi yüzünde, güneş tepeden yüzüne doğarken,
Ardında yeni açan çiçeklerin kokularıyla beraber,
Ilık bir rüzgar vurdu yüzümüze, beraber geçirdiğimiz bir günün ardından...

Gidiyorsun; şimdi yüreğimden bir parça koparak...
Ayrılığın verebileceği en acı duygu kapladı birden bedenimi,

Neyleyim sensiz ben kışı baharı ,
Dört mevsim bıktı benim elimden
Neyleyim canansız sohbeti faslı,
Kaç aşık usandı benim dilimden.

Seraptır aşığın çölde gördüğü,

Dünya durur güneş söner
Gözlerinin karanlığında
Bir ömür ki bu bitip gider
Gözlerinin karanlığında

Varsın olsun hayat zehir,

Gidiyorsun demek git,
Bitecekse bu hikaye,
Yıllarım köle sana,
Al harca kana kana...

Şahit olsun kalemim,

Bakamazsın hayata mutluysan negatif,
Zihninde var bir gerçek gerekmez tarif
Yaşamak gerek hayatta herşeye muhalif
Karanlıkta gerçeği görebilir misin?

Bir kısım insan gördüm, herşeye sahip mutsuz,

Gizemli sözlerimin anlamları manidar,
Yaşıyorsun sanma! Dünya bu fani dar,
Günahların birikir, yüzünde yok ar!
Kudret pınarında yıkansan da arınamazsın;
Dilin bal aksa dahi paklanamazsın...

Nasihat alır isen ruhuna gıda
Akla hidayet olur, fikrine cila
Nefsin illetidir bu büyük bela
Çırpınır ya yürek, elden ne gelir.

Hasta olsan ilaç yoktur yarana

Aşkla yanmak isteyene,
Mana için ilim lazım
Terk-i diyar eyleyene
Kalmak için sebeb lazım.

Olmaz aşkın yaşla işi,