ilk baharın yeşilliği
sonbaharın esintisi
dökülen sarı yaprağı
duyguları harekete geçirir
sen duygulardan ne anlarsınki
aklım ermedi gidişlere
son bir söz son bir gülüş
ve bitmek bilmeyen acı
aklım ermedi gidişlere
eller ellere değerken
asi denizlerin asil cocuğu
dalgaların sesine vermiş yüreğini,
çırpınışlarda bulur huzuru
sahile vurdukca dalgalar
oda bırakır her küçük tanesini
asi denizlerin asil cocuğu
bir el tut hiç bırakma
bir rüya gör hiç unutma
bir yola cık hiç arkana bakma
bir dost bul onu sakın bırakma
bir kendinini düşün birde dostunu
sen nasıl hayata bakarsan
Kan ağlıyor yüreğim
unutulmak çok açı geliyor bana,
hiç bir insanın değil
senin unutman öldürüyor beni
hani söz vermiştik birbirimize
nasıl sevdiğimi biliyordun
gözlerimden seviç gözyaşları
ellerimde korlanmış ateş
hayatı hep bahar olarak görürdüm
sen yalancı beni benden aldın
Ben kendimi yanlız hissederdim
Şu koskocaman dünyada
tek derdi olan benim derdim
şu koskoca dünyada
ne acılar cekmiştim
senin için yalvarıyorum
ne bir emelim vardı
nede bir hayalim
ben seni tanımadan önce
ne bir düşüm vardı nede bir gerceğim
seni tanımadan önce
pislik olmuş sokaklar
yanlızlıklar kol geziyor
ya yakarışlarda bulur
yada ölümün soğuk bedeninde
öksüz kalmıştır artık
ne bir annesi
kalk git oturma
ne düşünüyor ne yapıyorsun
neyi bekliyorsun
senin beklemenmi
yoksa gitmenmi gerekiyor
bunu hiçmi hiç bilmiyorsun
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!