Kümbet Köyü Beldesi Şiiri - Osman Hayta

Yeşerir dağlarin, bahar gelince.
Eser ılgıt ılgıt, yellerin kümbet.
Çiçeklerin açar,mayıs olunca.
Kokar burcu burcu,güllerin,Kümbet.

Yıllardır hasretim, kümbet ben sana.
Açıp kollarını, uzatsan bana.
Kurbanın olayım, al bu can, sana.
Akar gözlerimden, sellerin Kümbet

Yazlari çok sıcak, tozlu yolların.
Bahçelerde selvi, sarkmıs dalların.
Bizansa dayanır,eski yılların.
Görünür Kale de, hallerin Kümbet.

Dumbulca dağıda, gayet yücedir.
Yillardır görmedim, acep nicedir.
Gündüzmü diyeyim, yoksa gecedir.
Kıvrılarak gider, yolların, Kümbet.

Soğuk pınar suyun, soğuk içilmez.
Keygirli tatlıdır, kıymet biçilmez.
Büyük pınar,Gaz pınarı geçilmez.
Soğuktur suların, göllerin kümbet.

Kış ayları, her tarafi beyazdır.
Sogukların bize, tatlı ayazdır.
Dualar edilir, hakka niyazdır.
Açılır semaya, ellerin Kümbet.

Demirci yaylası, gölyurda bakar.
Suları soğuktur, çağlayıp akar.
Erik deresinden, Kümbet,e kadar.
Görünür dağların, yolların Kümbet.

Bu yıl yine, gidemdik izine.
Seneye gideriz, sakın üzülme.
Sütlerin, yoğurdun, yag dan, süzülme.
Baldandır, kaymağın, yağların Kümbet.

Koyun ile kuzu, dağda otlasın.
Kuzular zıplayıp, su dan atlasın.
Çalsın zurnaların, davul patlasın.
Bitmsin, eglencen,şenliğin Kümbet.

Osman Kümbetini, elbette özler.
Hasretini çektim, yüreğim sızlar.
Baska ne diyeyim,kalmadı sözler.
Artık emanet ol, Allaha Kümbet