Kum Zambakları Şiiri - Ferhat Koçoğlu

Ruhsuz bir tuval'a döktüğüm renkler gibisin
Yeşilin doğuşun da "turuncu bir akşam şiiri
İnce dallı gözalıcı kınî bir sevda
Dudaklarındaki ateş "ruhumda tozlaşan
Bir çiçekten ibaret"

kum zambakları, "deniz suyunun köpüren kadehleri"
Titan gibi "indigo mavisi çalımın'da", ince bir çizgide ışığın karamsarlığı
aşklar," taşlardan yontulmuş ihtiraslar rafinesi
Ben kısa sözcüklerin Gözyaşına karışmış haliyim
Bir pişmanlıktan ibaret

Turkuaz gözlerin hangi gezegenin gözdesi
Ara sıra bak, Yüzümdeki çaresizliği oku
peki,! gökyüzünde kaç yıldız sana bakmadan yörüngeden kayboldu,?
ben gibi. "
Kum zambakları, tuzlu suyun rehinesi sanki
Bir yakarıştan ibaret

Taş oyuklarında bir balık çırpınışı bizim sevdamız
Ötesiz, kesik kesik sesimde "ince bir serzeniş.!
Bu avluda duran bir tabut mu, içimde ölenler için
Ruhsuz bir tual'a döktüğüm renkler gibisin
Benim dünyam için renkli
Renk körü için değersiz
Bir bakıştan ibaret

Bazı kalpler, tek kurşun atılmadan teslim olurmuş bazı gözlere
Yüreğimin duvarlarını döven bir tabur hüzün
Bir ayrılık, "anlamsız bir gerekçe
Gerçekte var mıyız hayat denilen bu cehennemde
Manidar.
"İsrî" bir inanç var mutluluğun zıttında
Boş bir yaşanmışlıktan ibaret
Boş bir yaşanmışlıktan ibaret.