Küllerinden Doğan Şafak Şiiri - Mesut Tari

Beklemez mi ufuklar yeni doğan sabahı
Küflenmez bir hakikat taşıyor ıstırabı
Sarsılsa da gök kubbe inlese de yeryüzü
Müjdeler bize her ölüm, doğacak inkılabı

Hangi dağdan geliyor dedemin tüfek sesi
Bin başlı nemrutların kayboluyor gölgesi
Üç yüz yıllık küllenmiş mağribi ateşinin
Bir fecre dönüşüyor İbrahim’i nefesi

Sırtlanlar üstümüzde çelikten yumruklarla
Kırılıyor ehli salib gümüşten baltalarla
Yıkılsın taştan surlar çözülsün tüm zincirler
Geçerken seher vakti doludizgin atlarla

Sonsuzluğa uzanır ruhundaki bu acı
Gönle şifa olan, ne ney kaldı ne hancı
Sana yol gösteren çağları aşan muştu
Dalga dalga tutuşur yüreklerde bir sancı

Dinmeyen bu fırtına kanla yıkanmış sokak
Ahdi var âlemlerin dirilecek bu toprak
Bu öksüz kalmış zaman bu haykırış sanadır
Küllerinden doğacak hiç batmayan bir şafak

Sende çağ açıp çağ kapayan bir idrakin özü var
Ardındaki ifritler önünde çelikten duvar
Gök kubbe çökse üstümüze yer yarılsa ayakta
Alnında ayet ayet yükselen ilahi bir ferman var

Yumruklar göğe doğru şimdi celal vaktidir
Devrildi kadim putlar sesin göğe yükselir
Göğsünde yanan ateş sarsıldı koca dünya
Ruhlarda büyük rüya bir rahmete gebedir