Küllerimizden Konuşsun Yarınlar

Konuş…
yoksa düşerim
sessizliğimin derin uçurumuna

Zaman, kıvrılan gövdesiyle
yanımızdan süzülüyor
biz kendi aynalarımızı
bile tanıyamıyoruz.

Gel
adımızı küllere yazalım
her harf bir kıvılcım
yarınlar sessizce konuşsun

Senin bakışın
yıldız tozu serpilmiş bir kıyı gibi
ben o kıyıya ışık atan
yalnız bir gemiyim
Her dalga adını içime kazıyor
mevsimler sessizce yanıyor

Susma yine;
her sözün bir düğüm olsun,
çözülsün üstümdeki rüzgâr,
bırakmasın beni
senden başka hiçbir ufkun eşiğine.

Sonra
birlikte göğe yükseliriz
kendi ateşimizde doğan
iki yabancı yıldız gibi
Hiçbir gün bizi ölçemez
hiçbir takvim adımızı taşıyamaz
Küllere yazılmış bir masal
sonsuzluğun ateşiyle doğarız