Küllerim Şimdi Şiiri - Sadık Kocabaş

Ben bir nehirdim, sana akardım
Yatağım sendin, mecburdum
Toprak kokusu, ıslak yosunlar
Seninle solurdum, sensiz kururdum

Şimdi duruldum, durgun bir gölüm
Sahipsiz martılarım, ömrümün sonu
Bir zamanlar çağlayan, deli rüzgardım
Aşktan arda kalan, küllerim şimdi

Geçtim nice dağlardan, nice ovalardan
Coşkulu sellerdim, taştım duvarlardan
Ama her damlam bil ki, sana koşardı
Gecelerim gündüzüm, sana ağlardı

Şimdi duruldum, durgun bir gölüm
Sahipsiz martılarım, ömrümün sonu
Bir zamanlar çağlayan, deli rüzgardım
Aşktan arda kalan, küllerim şimdi

Düşlerim vardı, suyunla yıkanan
Gözlerim vardı, yoluna adanan
Sen bir kıyıydın, ben deli dalga
Vururdum durmadan, sarıldım her an

Şimdi duruldum, durgun bir gölüm
Sahipsiz martılarım, ömrümün sonu
Bir zamanlar çağlayan, deli rüzgardım
Aşktan arda kalan, küllerim şimdi

Ne bir ses verdim, ne bir isyan ettim
Kaderin çizgisiydi, kabul ettim
Aksın sularım, aksın boşluğa
Bir gün kavuşuruz, belki başka rüya...

Şimdi duruldum, durgun bir gölüm
Sahipsiz martılarım, ömrümün sonu
Bir zamanlar çağlayan, deli rüzgardım
Aşktan arda kalan, küllerim şimdi